Kolonializm wciąż wpływa na postrzeganie płci przez osoby czarnoskóre i tubylcze

Szacuje się, że 1,2 miliona dorosłych w Stanach Zjednoczonych identyfikuje się jako niebinarne, zgodnie z badanie wydany w czerwcu tego roku. Jestem jedną z tych osób. Przez cały okres dorastania nigdy tak naprawdę nie kwestionowałam mojej przybranej tożsamości jako kobiety cis; kiedy zacząłem spotykać coraz więcej ludzi, którzy nie mieszkają w systemie binarnym przez całe studia, ta etykieta zdarła się tak szybko, jak przejrzały banan. Zacząłem zdawać sobie sprawę, że nie jestem mężczyzną ani kobietą; Byłem kimś, kto nie chciał trzymać się sytuacji albo/albo. Nie tylko rozumiałem swoją płeć i ekspresję płciową jako płynną koncepcję, ale czułem, że w rzeczywistości powinno to być niedefiniowalne. Wyszedłem jako niebinarny w przeddzień pandemii i od tamtej pory nie oglądałem się wstecz.

A może ja? Cóż, oto kicker: myślałem, że termin niebinarny będzie pasował do mnie jak ulał, w ten sam sposób, w jaki czuję, że ma słowo biseksualny. Ale tak się nie stało. Zamiast tego zacząłem kwestionować samą ideę tożsamości płciowej i doszedłem do przerażającego wniosku, że termin niebinarny jako termin lub koncepcja nie pasuje do mnie.

Ma to związek z faktem, że oboje jestem czarna i byłam zsocjalizowana jako dziewczyna. Uwielbiam kobiecość i wpływ, jaki kobiety wywarły na historię jako postacie, które nieustannie zaspokajają potrzeby swoich społeczności, ale nienawidzę wychodzenia naprzeciw oczekiwaniom, jak ta kobiecość powinna wyglądać, zachowywać się i być.

Kiedy zdałem sobie sprawę, że moja cis kobiecość była przede wszystkim występem, który bez wątpienia podjąłem w młodości, dotarło do mnie, że nigdy nie mogę identyfikować się tylko jako kobieta. Jednak pomimo dostosowania się do niezgodności płci, nadal w pełni akceptuję i akceptuję swoją kobiecą tożsamość. To nie znaczy, że uważam, że tożsamości czarnoskórych osób niebinarnych lub innych nieprzystosowanych płciowo osób kolorowych są nieważne. Ale czuję, że tak naprawdę zostałam okradziona z prawdziwej wolności tego, czego wymaga moja tożsamość płciowa, z powodu białej supremacji.

Widzisz, na długo przed tym, jak Krzysztof Kolumb pożeglował po błękitnym oceanie w 1492 r. i pomógł zapoczątkować erę współczesnego zachodniego kolonializmu, który obejmował wielowiekowe zniewolenie i ludobójstwo czarnych i rdzennych ludów w tym kraju, wiele pozaeuropejskich społeczeństw faktycznie miało wszechstronne i unikalne systemy płci, które nie mieściły się w ścisłej binarności męsko-żeńskiej. Istnieje niezliczona ilość sposobów, w jakie czarni, rdzenni mieszkańcy i inne kolorowe ludy rozumiały płeć poza systemem binarnym, od rdzennych dwuduchów po południowoazjatyckie. Tutaj i przedkolonialny w Ugandzie Modoko Dakos — żeby wymienić tylko kilka przykładów.

Dla mnie wiedza o tym, jak niewolnictwo ruchowe dyktuje seksualność i płeć czarnych kobiet w afrykańskiej diasporze, wyjaśniła, dlaczego zmagam się z tożsamością zarówno z byciem niebinarnym, jak i kobietą. Czarne feministyczne uczone dyskutowali o tym, jak niewolnictwo zabroniło czarnym kobietom jakiegokolwiek agencja w niej wybory reprodukcyjne , decyzje małżeńskie , oraz wolność jej dziecka , co prowadzi do niegładkość tych kobiet. To sprawiło, że czarne kobiety były jednocześnie hipermaskulinizowane i nadmiernie zseksualizowane, przez co nie były w stanie uczestniczyć w żadnym z typowych pokazów kobiecości.

Czuję, że język niebinarności nie wyjaśnia tych niuansów, w jaki sposób cis czarne kobiety nie są skazane na przemoc białej supremacji i kolonizacji. Tak więc mogę swobodnie powiedzieć, że nie zgadzam się z płcią, a jednocześnie mam niezaprzeczalne pokrewieństwo z doświadczeniem bycia czarną kobietą – sentyment, który inni niebinarny Czarny TikTokery wydaje się dzielić ze mną.

Aby dokładniej zbadać niuanse tego, jak kolonializm nadal wpływa na osoby LGBTQ+ i jak postrzegają swoją tożsamość płciową, ich. poprosił kilku aktywistów i postaci queer, Black i Indigeous, aby zastanowili się nad koncepcją wariancji płci w ich kulturach i jak wpłynął na to kolonializm. Ich odpowiedzi zostały zredagowane dla jasności i długości.

Click here

Dzięki uprzejmości Sama Campbella

Sam Campbell (oni/oni), członek Bay Area American Indian Dwa alkohole (BAAITS)

Dla plemion [rdzennych Amerykanów], które rozpoznawały wiele płci, ludzie Dwóch Duchów byli w jakiś sposób święci. Być Dwoma Duchami (to jest termin kolonialny ) jest trzymanie w sobie męskiego i żeńskiego ducha. Niektóre kultury traktowały ich jako opiekunów i nauczycieli. Inni rozpoznawali je jako pomost między [ludźmi] a światem duchów; ci ludzie Dwóch Duchów byli uzdrawiaczami dla tych plemion. Pogląd ludzi Dwóch Duchów różni się tak bardzo w różnych plemionach, że trudno wyjaśnić znaczenie naszego istnienia przed kolonializmem.

Istniały dwa główne sposoby, w jakie rdzenni mieszkańcy mieli do czynienia z europejskimi kontaktami: asymilacja i zagłada. Główna zmiana wokół akceptacji jednostek Dwóch Duchów obraca się wokół religii. Naszych ludzi uczono, że praktykowanie naszych ceremonii lub jakichkolwiek tradycyjnych praktyk było odejściem od chrześcijańskiego lub katolickiego Boga, a zatem było uważane za demoniczne. Nasi ludzie mieli dwie możliwości: zaakceptować Boga lub zostać zabitym. Dla tych religii odstępstwo od cis-heteroseksualności było grzechem i zostało to zaszczepione w umysłach naszych ludzi. Hiszpańscy [kolonizatorzy] łapali ludzi Dwóch Duchów, wrzucali ich do rowu, a ich psy zabijały ich jako pokaz [kary]. Przejście na religię zachodnią zerwało nasze więzi z naszymi tradycyjnymi poglądami na płeć i seksualność. Nadal walczymy o zachowanie tych wspomnień.

Dzięki uprzejmości Candi Brings Plenty

Candi przynosi mnóstwo (oni/oni), organizatorka Indigenous Justice dla ACLU South Dakota i szef Naród Dwóch Duchów

Byłem bardzo [pod wpływem] binarnych oczekiwań względem płci, ponieważ moi rodzice byli ocalałymi ze szkoły z internatem. Ale ponieważ byli ostatnim pokoleniem, które zostało zmuszone do chodzenia do szkół z internatem, również zachowali wiarę w naszą duchowość Lakota i sposób życia. Wychowali mnie w naszych tradycyjnych ceremoniach i nauczyli chodzić w obu światach, z naszą duchowością Lakota w jednej ręce i moją edukacją i koncepcjami kolonialnymi w drugiej.

Wiedziałem, że jestem Dwóm Duchem, odkąd moi nauczyciele Head Start powiedzieli mi, że jestem dziewczynką i nie mogę robić rzeczy, które robią chłopcy. Ale chodziłem na powwows i tańczyłem jak chłopiec. Ubrałam się swobodnie, ale nie miałam warunków co do mojej tożsamości. Dopiero gdy byłam nastolatką, zrozumiałam, że jestem biseksualna i poinformowałam moją rodzinę. Dopiero gdy skończyłem 16 lat, dowiedziałem się, co znaczy Two-Spirit i wiedziałem, że się odnalazłem. Ale kiedy dowiedziałem się o nich/nich zaimkach i definicji niebinarnego, poczułem, że znalazłem swoje prawdziwe, autentyczne ja, które komunikowało się dokładnie z tym, kim jestem.

Dzięki uprzejmości Brandy Kiki

Bandy Kiki (ona/ona), kameruńska aktywistka LGBTQ+, przedsiębiorczyni, Życie za darmo w Wielkiej Brytanii Dyrektor, Migracja tęczy Powiernik i Zdrowie czarnego żuka Powiernik

Zachodnia koncepcja męskości i kobiecości promowała anatomiczną binarność, wymazując transpłciowych i niezgodnych z [płcią] Afrykanów, którzy nie pasowali do tej sztywnej zachodniej struktury płci.

Na przykład podczas epoka przedkolonialna , [żeńskie kobiety] z plemienia Langi w Ugandzie były znane jako mudoko dako . Były traktowane społecznie jak kobiety i mogły poślubić mężczyzn. Wielka Brytania wkroczyła i ogłosiła „wiedzy cielesnej wbrew porządkowi natury”, wprowadzając prawa antysodomickie [na mocy Ustawa Kodeks Karny z 1950 r. ]. Od tego czasu przepisy te zostały utrzymane i wzmocnione przez ustawodawców w Ugandzie, czyniąc homoseksualizm karą dożywocia.

Większość tego, co wiem o mojej płci, jest pod silnym wpływem zachodniego imperializmu. Zaczynam kwestionować swoją tożsamość jako Afrykanki. Czy jestem tworem kolonizatorów czy kontynuacją moich przodków?

Generalnie czuję się wykluczona, jeśli chodzi o rozmowy dotyczące tożsamości płciowej w Wielkiej Brytanii z powodu braku [rozmów głównego nurtu, które skupiają się na] intersekcjonalności. Moja tożsamość płciowa, rasowa i seksualna integruje się wyjątkowo, tworząc złożone problemy.

Dzięki uprzejmości Dumiso Gatsha

Dumiso Gatsha (oni/oni), członek Afrykańska Inicjatywa Młodzieży Queer i założycielem Kapitał sukcesu

Europejczycy żyli dzięki uprzejmości i temu, jak to wyglądało. Widzimy to nawet dzisiaj, zwłaszcza w świetle białego spojrzenia kobiecości i tego, jak to wywarło wpływ na sport. Zobacz Caster Semenya lub Serena Williams .

Nie oznacza to, że patriarchat i mizoginia nie istniały w egzystencji przedkolonialnej, ale że nie rozwijały się dzięki supremacji. Zamiast tego [te systemy] miały elementy kolektywizmu i wzajemnej odpowiedzialności. Kiedy nie możesz się samookreślić, praktykować swojej kultury lub publicznie przyznać się do swojego pochodzenia, wtedy odmawia się ci podstaw twojej tożsamości. Tak więc płeć poza binarnymi została nam [Afrykańczykom] odebrana, podobnie jak w Indiach i wielu innych regionach.

Te implikacje oznaczają, że my, queer, odmawia się równości wobec prawa i możliwości prowadzenia satysfakcjonującego, zdrowego i godnego życia. Oznacza to, że nie mamy sieci bezpieczeństwa ekonomicznego, zdrowotnego lub społecznego, które zapewnia się innym ze względu na ich słabość lub tożsamość — mikrokosmos elitarności i wykluczenia ze względu na to, kim jesteśmy. Odmawia się nam istoty kolektywizmu i wspólnoty — ubuntu [termin Bantu, który podkreśla a wspólna ludzkość ] — z powodu konstruktów kolonializmu, które leżą u podstaw dzisiejszych systemów i je napędzają.

Piotr J. Brent

panna saHhara (ona / jej), nigeryjska brytyjska modelka, aktywistka trans i założycielka TransValid

Większość Nigeryjczyków LGBTQ+ żyła cicho w cieniu do czasu uchwalenia drakońskiej ustawy o zakazie małżeństw osób tej samej płci (SSMPA) w 2014 r., która kryminalizuje nasze istnienie z powodu zewnętrznej prawicy ingerencja polityczna przez radykalne grupy religijne. Afryka nie jest naprawdę wolna, dopóki nie porzucą swoich kolonialnych, importowanych religii i rzucą zardzewiałe kajdany ucisku pozostawione przez ich obraźliwych zagranicznych despotów.

[W] Wielkiej Brytanii [gdzie teraz mieszkam], jest Ustawa o uznawaniu płci z 2004 r. , ustawa, która umożliwia osobom transpłciowym uznanie ich płci przez prawo. [Pod nim] jestem włączony do systemu binarnego płci i tolerowany za dostosowywanie się — jeśli nie podniosę swojej brzydkiej głowy nad balustradą i nie utrzymam swojej pozycji. Ale gdy tylko żądam więcej w życiu, na przykład bycie włączonym do przestrzeni tylko dla kobiet, takich jak sport, konkursy piękności, pokazy lub inne wydarzenia związane z płcią, nagle przypomina się mi i mówi się, żebym znał moje miejsce, co oznacza moje małe ciemne, wilgotne, zimne miejsce na dole [społeczeństwa]. To tam wielu z mojego niebinarnego rodzeństwa i czarnych transpłciowych sióstr zostaje zdegradowanych za to, że nie prezentują swojej tożsamości, jak nakazał patriarchat.

Mówi się nam, że nie jesteśmy wystarczająco kobietami ani ludźmi, ponieważ wyglądamy na obcych i sprawiamy, że reszta społeczeństwa czuje się niekomfortowo, stąd odmawia się nam pracy, edukacji, mieszkania, miłości i związków. Wtedy to samo społeczeństwo antytrans zastanawia się, dlaczego jesteśmy mordowani, dlaczego podejmujemy niebezpieczne prace, aby przeżyć, lub dlaczego [jesteśmy zmuszani] do samobójstwa.